Kayseri’nin Kabadayısı Şemsettin Şemsettinoğlu Hayatını Kaybetti

Kayseri’nin ilk ve tek kabadayısı olarak ün yapan Şemsettin Şemsettinoğlu, 80 yaşında yakalandığı hastalığa yenik düşerek hayatını kaybetti.

Şemsettin Şemsettinoğlu’nun eşi Solmaz Şemsettinoğlu da 83 yaşında 2019 yılında hayatını kaybetmişti.

Kayseri’de her daim zalimin karşısında durmakla bilinen ve mazlum ile gariban babası olarak tanınan Şemsettin Şemsettinoğlu Kayseri’nin eski unlu kabadayılarından. Yattığı cezaevini saatin almasıyla unludur.

Kabadayı dediysek mafya değil, eskinin bıçkın delikanlılarından. Kuyruk ve karaborsa zamanı karaborsacılarından elinden zorla yağ alıp garibana da dağıtmışlığı vardır.
 

Yattığı cezaevine satın alan Şemsettin Şemsettinoğlu, şunları anlatmıştı: "yine ecevit hükümeti, cezaevine girmeden evveldi bu, 1977-1978 yılı. kiçikapı’da köşede şimdi telefon falan satıyorlar, orayı ben yapmıştım. o zaman benzin yok, yağ yok, şeker yok; bir çok şey karaborsa. bana dediler ki: “bakkallar derneğine üye olursan, oradan yağ şeker alırsın”. Bakkallar derneğine vardım. 10 lira, 20 lira, 30 lira; üç basamak, hangisinden olursa. Bende en yükseğinden, 30 liradan oldum. dernek ne verirse iyi deyip, sevinip alıyorsun. Hakkına üç beş tane mi düştü bilmeden; bir tenekeyi alıp sevinerek gidiyorsun. sigara da aynı böyleydi. Kiçikapı’da ki yerimizde bakkaliye gibi bir yer. bana beş teneke yağ gönderdiler. dükkana sokturmadım; “dışarıya koyun, dışarıda dağıtın” dedim. baktım ki kocaman kuyruk oldu. kuyruktaki gençlerde sıra yüzünden kavga ettiler, ayırdık falan… o zamanda mübarek ramazan ayı. kafama koydum, derneğe gittim; ama dernekte gördüm ki bir kişinin hakkı üç ise bir tane verilir, ikisi dernekte kalır, daha sonra dernek üyesi tarafından karaborsa da satılırmış. zaten gençler kavga etti diye moralim de bozuldu. o hırs ile derneğe gittim ve orada onlarca yağ gördüm. daha sonra bir araba getirdim, bütün yağları arabaya doldurdum. o sırada hükümete haber vermişler. arabaya 200 küsur teneke yağı yükledik, meydana doğru yola çıktık. meydanda, medresenin arkasında o zaman et balık kurumu var. kurumun önünde uzun kuyruklar oluşmuş. oraya seslendim: “gelin size yağ dağıtacağım” dedim. kuyruk olduğu gibi bizim oraya yöneldi. kuyruk ile birlikte meydanda caddenin ortasına dineldik. etraf kalabalıklaştı, bir de baktım hükümetin adamları, polisler geldi. ellerinde akrep silahlarla falan, tenekeyi de üst üste koyduk, teneke yükseldi. biliyorum, bana geliyorlar. üstümde de kot pantolon, kot blucin var. blucinimde kısa, o zamanın modası. belimde dörtlüm var. blucinimde kısa olduğu için silahımın yarısı gözüküyor. tehlikeli zamanlar o zamanlar. sıçradım tenekelerin üstüne çıktım. o zaman gırtlaksız vedat bey vardı; şube müdürü, tövbe yukarıya bana bakmıyor, kim yapıyor, kimi ediyor diye bağırıyor. “ben” diye seslendim. “vay nasıl yaparsın, edersin” dedi kafayı kaldırdı. ben de: “ben bunu yaparken ölmeyi, öldürmeyi, her şeyi göze aldım, bu memlekette hakkı, hukuku gözetecek bir merci yok mu?” dedim. kimse konuşamadı. “arkadaşlar birbirinizden alın paralarını da, derneğe verin” dedim, bıraktım gittim. o günün parası ile altı bin küsur lira da açık verildi, onu da ben ödedim. nerede ise gaspa sokacaklar, onun içinde bir mahkemeye gittik, hatta mahkeme de hakim beni tanıyormuş, bana bir şeyler sordu; ama aslında soru da değil öyle sohbet ettik, ceza meza vermedi."