İnsanlar Gerçekten Kaçıyor!

İnsanlar Gerçekten Kaçıyor

Yaşadığmıız koşulların ağır oludğu orta halli ve zengin insanlar tarafından da kabul edilmişken yoksulun nasil bir ruh haline sahip olduğunu insan olma özelliğini taşıyan herkes tahmin edebiliyordur. 4 liradan satılan kuru soğana yiğidin gerçekten muhtaç olduğu günümüz koşulları insanları rahatlat(a)madığı gibi üstüne birde siyasal iradenin tv ve internet aracılığıyla insanları gerçek yaşamdan kaçırma telaşını yaşıyoruz!

Arda Turan ile Berkay kavgasını günlerce takip etmek zorunda kaldık. Ardından Ahmet Kural ile Sıla olayı derken iş geldi Acun Ilıcalı ile Şeyma Subaşı’nın boşanma kararına dayandı. Bir anda ülke gündemine oturan ve bütün toplumun mecburi izlemek zorunda bırakıldığı bu olaylarla gerçek yaşam arasında hiçbir bağ kurulamazken, kendine aydın, ya da toplumsal sorumluluk sahibiyim diyenlerinde sessiz bekleyişlerini üzülerek izliyoruz!

Yoksulluk ve açlık sınırlarının altında kalan bir asgari ücret ile (bin 604 lira) geçinmek zorunda kalan milyonlarca işçi ve ailesi ile birlikte, işsizlikle mücadele eden ve aylık geliri hiç olmayan insanların yaşamını ele alan ve refah seviyesinin yükseltilmesi, zengin ile yoksul arasındaki dengenin giderek azalması, gelir adaletsizliğini bitirmesi gibi konuları ele alması gereken siyasal iktidar tersi yönde politikalarına devam ederken, onun denetleyicisi konumundaki muhalefetten de benzer bir refleks görülememesi umutları başka bahara bırakıyor.

Peki ya o TV kanallarında reyting rekorları kırmak için halkın gerçek yaşamından kopuk senaryolar üreten ve yoksuluktan mitap düşmüş ailelerin çocuklarına lümpen bir hayatı pompalayan sözde aydın yapım şirketleri ve yönetmenlere ne demeli? Vicdanlarınız bu kadar mı köreldi, bu kadar mı gerçeğin karşısında gözlerinizi kapatıp, kulaklarınızı sağır ederek her acıya sessiz kalmak sizleri aydın yaptı ey yapımcı ve yönetmenler?

Yoksul insanlar yaşadıkları gerçeği sizlerin pompaladığı o neğdüğü belli olmayan içi boş senaryolarınızı izlemek zorunda kalarak unutmaya çalışıyor. Ancak karşılığında aldıkları yarına dair küçük bir umut dahi yok! İzlettikleriniz halkın yarına dair umudunu kırdığı gibi, çocuklarının hiçbir geleceğinin olmadığı endişesine sürüklüyor. Sizler salt para kazanma arzusuyla sistemin istediği yönde proje için birbirinizle rekabet ederken, sizin ustalarınızın ülkenin daha ağır koşularına sahip 1970’li dönemlerinde ne biçim projelere imza attıklarını bir hatırlamanızı isterim. Ağalık düzeni, başlık parası, işsizlik, yoksulluk, pahalılık, kadına şiddet vs. gibi toplumsal sorunları kamuoyu ile paylaşmak için birbiriyle rekabet eden ustalarınızı eserlerini bir kez daha izlemenizi tavsiye ederim.  

Bu günlerin kısa süre içerisinde geride kalacağına dönük ne bir ekonomisten, ne de siyasi bir kanaat önderinin demecine rastlamadım. Yani her geçen gün aralanan yoksul ile zengin arasındaki yol büyümeye devam edeceğe benziyor. Bu süre içerisinde o sözde aydınların bizlere empoze ettiği yalan vaatler dolayısıyla yoksul halkın çocuklarının evlerine terk ederek zengin bir yaşama sahip olma arzusu taşıdıkları ve o acılı ailelerin yaşamına yeni bir acının daha ekleniyor olması kendine insanım diyenin neden umurunda olmasın? Hepimiz insanız ve sorumluluklarımız olduğunu unuttuk. Biz insan olduğumuzu hatırlayana dek gerçekten kopuk sanal yaşam yarın çocuklarımızı bütünüyle elimizden almış olacak. Hadi bir silkelenip kendimize gelelim ve gerçek ile ilgisi olmayan ama bize dayatılanları kabul etmeyerek hakkımız olana sahip olalım.