Esnafın Dayanacak Gücü Kalmadı…

Yine bir hafta sonunu bitirdik. Cumartesi-pazar günleri uygulanan sokağa çıkma yasağı, esnaf için bitme noktasına geldi. Çalışan memur, işçinin alışveriş yapacağı gün cumartesi ve pazardır. Hafta içinde işten çıkıp eve gidene kadar yasak saati geliyor.

Evet, ne yapacak? Esnaf hafta içi çalışır, bir cumartesini beklerdi. Esnafta, müşteri gelsin de iş yaptırsın para kazanasın, esnaf cumartesi oldu mu eline veresiye defterini alırdı, hafta içinde yaptığı işlerin tahsilatını yapmak için cumartesini beklerdi.

Kayserili olarak hepimiz esnaflığın içinde büyüdük. Diğer meslek grupları ile her zaman iç içeydi Kayseri esnafı, esnaf dayanışmasını hep görür ve yaşadık. Küçük ama mutlu bir kesimdi esnaflık yapanlar. Bakkallar, fırıncılar, kasaplar, lokantalar, berberler, tamircilere kadar borç yazdırılırdı. Esnaflık öyle bir şey ki, satamadığı takdirde kendisi yiyebilecek kadar mala sahip olanlar vardı içlerinde. Bozuk paran yoksa sonra verirsin diyenlerdi onlar. Borç defterlerinin sayfalarında mahalle sakinlerinin isimleri itinayla gizlenirdi.

Borç isteyecek kimseleri kalmadı artık. İşte o esnaf, o gözbebeğimiz, o mahallemizin sempatik ve hayırsever insanları bir dürümle karnımızı doyurduklarımız. Sabah çay ocaklarında bir bardak çayla, kete, poğaça yedimiz yerler can çekişiyor. Dükkânlarını açamıyorlar, açsalar da siftah edemiyor. Kirasını veremiyor, elektrik ve su parasını ödeyemiyor, yanında çalıştırdıkları ustaların, işçilerin yevmiyelerini çıkartamıyor, çoğunu içten çıkartmak zorunda kalıyor. Evine ekmek götürebilmek için borç isteyecek kimseyi bulamaz hale gelmiş durumdalar.

Sanayisi ve ekonomisiyle zirve yapan Kayseri esnafı batıyor haberiniz var mı? Evet, sadece Kayseri değil, Türkiye genelinde de aynı sorunlar yaşanıyor. Yani esnaf can çekiştiriyor. İşin en kötüsü de sahipsizler. Ne dernekler, ne odalar, çözüm adına gerekli girişimde bulunmuyorlar. Oysa burası Kayseri, Yardımseverliği ve dayanışmanın Türkiye ye örnek gösterildiği şehir. Komşusu aç ilen uyumayan, siftah etmeyen dükkânının siftah etmesini sağlayan esnafların şehridir Kayseri… Ama ne yazık ki bu şehrin esnafı şu anda yok olmak üzere. Bu şehrin meslek erbabı kendi kaderine terkedilmiş durumda.

Peki. Hiç mi çözüm üretilemez, hiç mi destek verilemez, hiç mi formüller bulunamaz? Özellikle yiyecek, içecek sektörü… Bunların ayakta kalması için bu kadar mı çaresiz kaldı bu şehir. Kulaklar sağır, diller suskun, gözler körleşmiş hale dönüştürüldü. Sanayisi ile ihracatı ile bu sene rekor kırdık diyen, Sanayi Odası Başkanı Büyüksimitci'nin söylediğine göre. Bu şehrin esnafının can çekişmesine nasıl seyirci kalınır.

İş yine Sayın Valimiz Şehmus Günaydın ve Memduh Büyükkılıç’a kaldı. Sayın Valim, Sayın Belediye Başkanım, Kayseri Kış turizmi olan Erciyes’e gelen yerli ve yabancı turistlerin alış veriş yapacağı yerlerin açılması, küçük kapasiteli olsa da çalışabilmeli işyerleri. Sosyal mesafeler ayarlanmalı, büyük yerler ile küçük yerler belirlenmeli. Durumu zor olanlara maddi destek sağlanmalı. Buna formüller üretilerek çözüm bulunabilirse belki de Kayseri modeli Türkiye ye örnek olacak şekle dönüşebilir. Yeter ki adım atılsın, doğru isimlerle hareket edilsin.