Zaman içerisinde bir kısım özelliklerini olumlu veya olumsuz yönde değişikliğe yönlendirebilir.
 
Mütevazı (tevazu sahibi) insanlar, genellikle iç huzuru, ahengi birbiriyle doğru orantılı insanlardır.
 
Hayatınız boyunca kendinizi başkalarına kanıtlamak için ne kadar az gayret içerisinde olursanız, kendi bünyenizde huzur bulmanız o denli kolay olacaktır.
 
İnsanın kendini sürekli bir biçimde her ortamda kanıtlama çabası tehlikeli bir tuzaktır.
 
Her atmosferde kendinizi başarılı gösterme gayreti, böbürlenmek, gurur ve kibir yüklenmek ne denli değerli ve bulunmaz bir insan olduğunuzu başkalarına inandırmak çabaları çok ciddi bir enerji harcamanızı gerektirir.
 
Oysa, insan gurur ve kibir sahibi olduğu sürece, kendisini bulutların üzerinde gösterme çabaları, başarısının ve gurur duyduğu bir şeyin oluşturacağı olumlu duyguları tabana indirgemiş olur.
 
Daha farklı bir ifade biçimiyle siz kendinizi sürekli kanıtlamaya çalıştıkça, diğer insanalar sizden uzaklaşmaya başlarlar.
 
Siz olmadığınız zamanlarda arkanızdan konuşup, sizin güvensizlikten kaynaklanan övünme ihtiyacınızı sık sık eleştirirler.
 
Hatta zaman içerisinde size karşı nefret duygusu da geliştirmeleri mümkündür.
 
İşin aslı insan takdir edilmeye, övünmeye ne denli az ihtiyaç hissederse, o denli çok takdir toplar.
 
Sade, sessiz bir özgüven sahibi olup, kendini sürekli olduğundan farklı gösterme çabası içerisinde olmayan kimsenin başarılarını, kendisine aktarma gayreti içerisinde olmayan insanlara da herkes hayranlık duyar.
 
Övünme ihtiyacı olmayan, egosunu değil yüreğini ortaya koyabilen insanı herkes çok sever.
 
Gerçek tevazu duygusu zaman içerisinde belirli pratikleri tekrarlayarak öğrenilebilir.
 
Bu durum çok olumlu bir gelişmedir ve karşılığı olumlu bir huzur duygusuyla tüm benliğinizi kaplar.
 
Olur ya karşınıza hakkınız olmayan bir övünme veya gururlanma duygusu fırsatı çıktığında lütfen kendinizi gözden geçirin.
 
Gözlerinizi kapayın ve hayal ediniz.
 
Herhangi bir makam, mevki veya rütbeye hakkınız olmadığı halde ulaşmış olsanız, bu durumu çevrenizdeki insanlara övünme vesilesi yaparak aktarma ihtiyacı hisseder misiniz?  
 
Yoksa içinizden bir ses "dur, sakın yapma" der mi !
 
Veya Hiç övünmeden gururlanmadan geldiğiniz mevkinin hakkınız olmadığını ifade edebilir misiniz?
 
Galiba dürüstçe hakkınız olmayan bir yerde bulunmanın rahatsızlığını itiraf ettiğinizde, çevrenizdeki insanlar size dürüst davrandığınız için olumlu fikirlerini, duygu ve davranışlarını ifade ederler.
 
Bu tür doğru ve içten, samimi davranışlar, çok daha fazla dikkat çekip, hayranlık uyandıracaktır.
 
Yapmanız gereken dürüstçe davranıp övünmekten, gurur ve kibir sahibi olmaktan uzaklaşabilmek olmalıdır.
 
Lütfen tevazu sahibi olmayı beceriniz...