DUYUN BU FERYADI

Uyuşturucu çağımızın en büyük terör örgütüne dönüştü. Ebeveynlerin çocuklarına kıymak zorunda kalarak onlardan vazgeçtiği, çocukların ise evlerini terk ederek ebeveynlerine çekilmez acıları yaşattığı bu terör örgütünün bir an önce dağıtılması yok edilmesi gerek. 

Cumartesi günü telefonda çaresiz bir babanın acılı ses tonuyla feryadını duyurmak istemesi beri derinden yaraladı. Buyurun size nasıl yardımcı olabilirim dediğimde, sesimin çaresiz babayı cesaretlendirdiğini gördüm ve başladı tane tane 7 yıldır kızlarının yaşattığı tüm zulmü anlatmaya. Yüz yüze görüşelim ve sesinizi duyurmak için size bir ortam oluşturalım dedim. Çaresiz baba, gözü yaşlı eşini de yanına alıp gelmişti.  

20 yaşındaki kızları Fatma, henüz ortaokul öğrencisiyken tanışmış uyuşturucu illetiyle. 2 yıl boyunca anne ve babanın haberi olmadan peşinden koşmuş uyuşturucunun. Sonra anne ile babanın haberleri olmuş ve devam etmiş kullanmaya. Anne ile baba gerekli her türlü tedavi yollarına başvurmuş. Ruh ve Sinir hastalıkları Hastanesi, Erişkin Yataklı Madde Bağımlılığı Tedavi Merkezleri (AMATEM) gitmedikleri, çare aramadıkları yer kalmamış! Fatma her defasında bir kaçış yolu bulmuş ve kaçmayı başarmış. Zaman zaman evden de kaçtığı olmuş, anne ile baba kendi imkanlarıyla bulup kızlarını eve getirmiş. Fatma 20 yaşında ve 7 yıldır uyuşturucu kullanıyor. Evden yaklaşık 25 gün önce yine kaçmış. Emniyete gitmişler, Savcılığa suç duyurusunda bulunmuşlar ama Fatma’nın yaşı 18’i geçtiği için reşit sayıldığından polis ekipleri eve dönme tercihini Fatma’ya bırakmış. Fatma ise uyuşturuculu bir dünyayı seçtiği için anne ve babasının yanına dönmek istememiş! 

Anne ile baba çocuklarının reşit olduğunu ama sağlıklı karar veremediğini düşünerek çareyi seslerini duyuracakları gazete ve televizyonlara konuyu anlatmakta aramış. Baba, “Kızımız uyuşturucu kullanıyor, düşünemiyor. Böyle sağlıksız düşünceye sahip bir insanın reşitliği nasıl olurda ön planda tutulabilir” derken, anne ise, “Kızımız beni arıyor, eve gelmek istiyor aslında ama yanında kaldıkları kişinin tehdidi altında kalıyor. Kızımızın bir arkadaşı bizi aradı ve kızımızın tehdit altında olduğuna dayanamadığı için emniyete ifade vermek istediğini söyledi. Birlikte gittik ve ifade verdik ama sonuç alamadık. Sayın cumhurbaşkanımız duyun sesimizi. Çocuğumuzun başına bir iş geldiği zaman geç olabilir. Bu yalnızca benim değil, bütün uyuşturucuya bulaşmış anne ve babaların feryadı! Ben çocuğumdan vazgeçmek istemiyorum. Başına daha kötü bir şey gelmesinden korkuyorum” diyerek yaşadığı acıyı büyük bir çaresizlikle soğukkanlı biçimde anlatıyor. 

Anne ile babanın feryat etmesindeki asıl nedenin yasalar olduğu anlaşılıyor. Birey 18 yaşını geçtiği için kendi yaşamıyla ilgili kararları kendisi verebilir sayılıyor! Zira bireyin nasıl bir ruh haline sahip olduğuna bakılmaksızın bu yasa uygulanıyor! Sokakların uyuşturucu baronları ve satıcılarına teslim edildiği bir ülkede ve siyasal kararlara engel olan yasaları düzenlemeyle ortadan kaldırmayı başarırken, anne ve babaları mağdur bir eden yasanın düzenlenmesinden daha doğal ne olabilir? Acilen bu feryadın duyulması gerekir. Zira cesaret gösterip çocuğunun uyuşturucu illetine bulaştığını haykıran ve bundan kurtulması için çırpınan ebeveynleri kutluyorum. Kullanma yaşının ortaokul seviyelerine kadar düştüğü ülkemizde çocukları illete bulaşan ama “Kimse duymasın, rezil oluruz” düşüncesiyle cesaretsizliğe teslim olan ebeveynlere de yuh olsun. Uyuşturucu kullanan birinin sağlıklı bir beyne sahip olmadığı için bireyin güvenli ortamlarda istihdam dahi edilmemesini emreden yasaların, bireyin reşit sayıldığı için evlerini terk etmelerine, anne ve babalarından uzak kalmasına da engel olması gerekir. Bu sorumluluk vatandaşının can ve mal güvenliğinden sorumlu olan devletimize aittir.