Yerel Seçimler ve Emekçi Tutumu

Evet, “Son yıllarda sandığa gitmekten yorulduk” diyenlerinizi duyar gibiyim. Haklısınız. Fakat demokratik ölçütlerin az çok hâkim olduğu bir ülkedeyseniz korkmaya gerek yok esasen. Sonuçlarını sindirmekte zorlanmazsınız. Ama ülkemizde maalesef durum bu değil. Sonuçlar beğenilmezse her an sandığa gidebiliriz. Hazırlıklı olmalıyız! Ne olur ne olmaz! Biri ister ve seçimler yeniden yapılabilir maazallah!

Tüm bunlar yaşanırken biz işçiler emekçiler ne yapıyoruz peki?

Taşeron uygulamaları canımızı acıtmaya devam ediyor mu ediyor. Kriz bahanesiyle düne kadar kar eden firmalar şimdi işçileri kapı önüne koyuyor mu koyuyor. Kadınlara taciz ve tecavüz vakaları arttı, çalışmaları yerine evlerinde otursunlar deniliyor mu deniliyor. Gençlerin parasız bilimsel demokratik eğitim isteği yerine geleceksizlik dayatılıyor mu dayatılıyor. Fabrikalarında hak arayan, anayasal hakkı olan sendikalaşmayı isteyen işçiler terörist damgası yiyor mu yiyor.

Peki, hayatımız çekilmez hale getirilirken demokrasi adına emek adına bize bir şey vaat etmeyen, sadece “oy ver ben yönetirim” diyenler etrafta cirit atıp ceplerini doldururlarken bizler ne yapıyoruz, ne yapmalıyız?

Demokrasiyi seçimden ibaret görmemekle başlamalıyız. Mücadelemizin yoksulluğa ve bunu yaratanlara karşı olması için adımlar atıp bir araya gelmeliyiz. Kendi aramızda taleplerimiz için ortaklaşmalıyız. Örneğin Makro-Taze Market işçilerinin aylardır kar kış demeden mücadele etmeleri gibi. Örneğin maaşları 3 aydır verilmeyen Başaran Çelik işçilerinin üretimi durdurarak hak elde etmeleri gibi, Döküm işçilerinin sözleşmeden doğan hakları verilmeyince ellerinin şaltere uzanıp haklarını kazanmaları gibi.

Kime Oy Verelim?

Seçimlere de buna benzer adımlar atarak emekçilerin, kadınların, gençlerin haklarını savunanlara oy vermeli, emekçilerin yönettiği belediyeler için harekete geçmeliyiz.

Yerel yönetimlerde “rantı paylaşmak gerekir” diyen ama emek yanlısı gözükenlere aldanmadan ama gerçekte bizim yoksulluğumuzun sebebi olan ve yerel yönetimlerde oy isteyenlere karşı taleplerimizi dillendirerek işçi ve emekçiler hareket edebiliriz. Kenti emekçiler kadınlar gençler; ortak kent meclisleri kurarak neden yönetmesin. Bizi sadece oy deposu görenlere bunu şamar gibi söylemeliyiz.

Kentimizi taş yığınına çevirenlere, havasını giderek kirleten ve önlem almayanlara, 3 yılda Kayseri Kalesini bitireceğiz deyip 8 yıldır bitirmeyenlere, kadın istihdamını artırmak için sadece eve iş vermeyi öngörenlere cevabımız hayır olmalı.

Sendikalar Uykuda mı?

Emek örgütlerinin sendikaların başta üyeleriyle kuracağı bağ bu yerel seçimlerde bunlar olmalıdır. Emeğin haklarını öne almayan, özgürce sendikalaşma mücadelesi için, taşeron uygulamalarına son vermek yerine bu uygulamaları politika edinenlere karşı sendikalar ortak hareket etmeli. Ama bizim kelli felli sendikalarımız ne yapıyor. Sadece ücret sendikacılığı. Peki, mutlu olmak sadece cebimizden mi geçer. Hayır. Sadece bu değil elbette. Cebimiz de dolsun ama mutlu da olalım. Çocuğumuzun ailemizin geleceğini garanti altına alacak bir mücadele olmadan da bu elde edilemez. İşte sendikalar sadece bazı partilerin arka ve ön bahçesi olmayı bırakarak bu adımları atabilirler.

İktidarı eleştiren sendikalara da duyurulur. Kongrelerinde sadece bir partinin çantacılığını yapmayacaksın, muhalifsen işçinin hakkını savunanlarla hareket edeceksin. Koltuk hesabı yapmayacaksın.

Yerel seçimler ve biz işçi emekçiler lütfen bu noktalara dikkat edelim. Yetmez diyelim ve ortak taleplerimizi belirleyip beraber hareket edelim.

Yakup ASLANDOĞAN/DİSK Gıda İş Bölge Temsilcisi